Սիրում եմ, երբ մարդիկ ստիպում են ինձ հորինել: Հորինել արև, հորինել ջերմություն, ժպիտ, սեր, լեգենդ... Հորինել այն, ինչ չկա: Շատ եմ սիրում, երբ մարդիկ ստիպում են ինձ հորինել իրենց, իրենց դեմքով կերտել այնպիսի նոր կերպար, ինչպիսին երևի երազել են լինել: Ու ես էլ հորինել եմ: Հորինել եմ իրենց ներշնչածով: Եվ, ամեն անգամ զգալով իմ ստեղծածի կատարելությունը` հիացել եմ անմնացորդ ու սիրահարվել իմ մտքի ծնունդին, ինչպես քանդակագործներն են գործը ավարտին հասցնելուց հետո հիանում անշունչ, անզուգական գեղեցկությամբ: 
пятница, 29 марта 2013 г.
Փշուրների իմ ամբողջություն
Սիրում եմ, երբ մարդիկ ստիպում են ինձ հորինել: Հորինել արև, հորինել ջերմություն, ժպիտ, սեր, լեգենդ... Հորինել այն, ինչ չկա: Շատ եմ սիրում, երբ մարդիկ ստիպում են ինձ հորինել իրենց, իրենց դեմքով կերտել այնպիսի նոր կերպար, ինչպիսին երևի երազել են լինել: Ու ես էլ հորինել եմ: Հորինել եմ իրենց ներշնչածով: Եվ, ամեն անգամ զգալով իմ ստեղծածի կատարելությունը` հիացել եմ անմնացորդ ու սիրահարվել իմ մտքի ծնունդին, ինչպես քանդակագործներն են գործը ավարտին հասցնելուց հետո հիանում անշունչ, անզուգական գեղեցկությամբ: 
пятница, 22 марта 2013 г.
Ռիթմիկ լռություն
-Ոչ մի,-անմեղ ժպիտով պատասխանում եմ ես` վայելելով զրուցակցիս ապշած ու թերահավատ հայացքը...
Ու էսպես` ամեն անգամ, երբ հարցնում են, թե ինչ երաժշտություն եմ սիրում... Հա' էլի, ոչ մի: Հարցնում եք` հնարավո՞ր է: Հաստատում եմ Կյանք չկա՞ առանց երգի: Իմ համար կյանք առանց գրքի' չկա: Վաղուց հրաժեշտ եմ տվել ստիպողաբար երգ լսելուն: Անբնական տեմպեր... Իսկական երաժշտությունը իմ մեջ է, դա ես եմ: Առանց ժանրերի տարբերակման, երաժշտական բոլոր օրենքները ոտնահարած իմ խենթ մեղեդիներով: Վերջին հաշվով` ինձ թվում է, որ յուրաքանչյուր մարդ իր մեջ կրում է սեփական մեղեդին, կյանքի իր յուրահատուկ տեմպը, որը ոչ բառերով, ոչ էլ երաժշտական գործիքներով արտահայտել հնարավոր չէ: Կոմպոզիտորներն էլ ամեն անգամ իրենց գործերը կատարելիս ընկնում են տարերքի մեջ, փորձում հոգեկանը ներմուծել անբնականի մեջ, բացահայտել գաղտնիքը, կատարելագործված արտահայտել մեղեդիները հանրության առաջ: Կոնկրետ ես ոչ մի բան չեմ ստանում դրանց ղժժոց-բժժոց, դխկոց-շխկոց, կլկլոց-ծկլթոցներից... Անկատար է:
четверг, 21 марта 2013 г.
Գիշեր ու կյանք
Նորից գիշեր... Ինչքան ժամանակ է` իմ գիշերները ուշանում էին, կամ ես նրանց շուտ չէի ընդունում` չգիտեմ: Իսկ հիմա ես ուղղակի ինքս եմ ստեղծում իմ գիշերները: Ապրելու համար: Ամենաիսկական կյանքը գիշերն է լինում, երբ մարդ մնում է իր մտքերի, երազանքների, հուշերի հետ, երբ հերթական գիրքը կարդալ-վերջացնելուց հետո սկսում է ինքն իր մեջ քննարկել կարդացածը, իրեն պատկերացնել գրքի յուրաքանչյուր հերոսի փոխարեն...воскресенье, 10 марта 2013 г.
Բարևներս... :) Վերջապես ես էլ որոշեցի բլոգ ունենալ... Բայց թե ինչ եմ մտադրվել անել էստեղ` դա արդեն չեմ որոշել, չգիտեմ... ճիշտն ասած, բլոգի մասին էնքան գաղափար ունեմ, ինչքան, ասենք, իսպաներենից` շատ քիչ ու անհաստատ գիտելիք :( Բայց թե, կզարգացնեմ: Մի խոսքով, վաղվանից սկսում եմ բլոգագիտությամբ զբաղվել, ու վաղվանից կսկսեմ որոշել, թե ինչի' որոշեցի բլոգ ունենալ: Կարծում եմ` պատասխանը կգտնեմ :) Հարգանքներս` վաղվա գրառմանը :D առայժմ
Подписаться на:
Сообщения (Atom)